ما انسان‌ها موجوداتی اجتماعی هستیم و اساسا حضورمون به صورت اجتماعی بوده که باعث شده بتونیم با وجود ضعف جسمانی قابل توجهی که نسبت به بقیه موجودات داریم، در راس هرم غذایی و قدرت در بین همه موجودات قرار بگیریم. شاید به همین دلیل باشد که همه به دنبال رابطه هستیم و همه دوست داریم روابطی پایدار و با ثبات داشته باشیم که بتونیم روی این روابط حساب باز کنیم و بتونیم به اونها تکیه کنیم. 
اما سئوال اینجاست که چرا خیلی اوقات در روابطمون شکست میخوریم و یا روابطمون به اون حدی از صمیمیت که مورد نظرمون هست نمی‌رسه. این سئوال وقتی خیلی جدی‌تر میشه، که در روابطی برامون این اتفاق می‌افته که برامون ارزشمند و مهم هستند، مثلا روابطمون با همسرمون یا با فرزندمون و یا حتی با پدر و مادرمون.
خیلی‌ها از این شکایت می‌کنن که وقتی می‌خوام با کسی صمیمی بشم، اضطراب زیادی می‌گیرم و انقدر این اضطراب در درونم تنش ایجاد میکنه که همیشه خودم با یک خراب‌کاری رابطه‌ای که برام خیلی مهم بود را نابود می‌کنم. خیلی دیگه میگن وقتی میخوام با یک نفر صمیمی بشم، نمیدونم چه اتفاقی می‌افته که احساس می‌کنم دارم خفه می‌شم، احساس می‌کنم همه آزادی‌هام رو از دست خواهم داد، و به همین دلیل بلافاصله از طرفم فاصله می‌گیرم و یا اصلا بدون اینکه خبری بدم غیب میشم. 

جالب اینه که این اتفاق‌ها برای بسیاری مانند یک الگوی تکرار‌شونده‌ای هست که همیشه در حال دور زدن توی زندگی فرد هست و طبیعتا مانع بسیار بزرگی هم برای زندگی عاطفی فرد ایجاد می‌کنه.
عوامل زیادی شاید در بروز چنین مطلبی در زندگی هر فرد دخیل باشه، اما اگر بخوایم به مهمترین عاملی که تقریبا تمام عوامل دیگه رو تحت پوشش خودش قرار میده، اشاره کنیم، باید بگیم که سبک دلبستگی افراد می‌تونه نقش تعیین‌کننده‌ای در بروز چنین الگوهایی در روابطمون داشته باشه.
«دلبستگی» (Attachment) به معنی داشتن پیوند عاطفی عمیق و پایدار با شخصی دیگر است، به صورتی که فرد در کنار کسی که به آن دلبستگی دارد، احساس آرامش و امنیت بیشتری می‌کند. افراد تمایل دارند نزدیک به افرادی که به آن‌ها دلبسته هستند بماند و با دوری از آن‌ها «اضطراب جدایی» (Separation Anxiety) را تجربه می‌کنند.
دلبستگی یکی از اصلی‌ترین عواملی است که میراث هیجانی فرد را تشکیل می‌دهد و فرد با این کوله‌پشتی به خانه شریک زندگی‌اش کوچ می‌کند. در تمام مراحل زندگی هر فردی با استفاده از آنچه در این کوله‌پشتی دارد روابط خودش با شریک عاطفی‌اش را تنظیم و مدیریت می‌کند. بنابراین اگر این کوله‌پشتی، غنی از ابزارهای مناسب و سرشار از امنیت باشد، روابط خوب و زیبا و کیفی‌ای با شریک عاطفی، فرزندان و پدر و مادر خواهیم داشت، و اگر چنین کوله‌پشتی ابزارهای نه چندان مناسبی داشته باشد، تکلیف روشن است.

در این کارگاه به بررسی میراث هیجانی و بویژه اصلی‌ترین عامل و ابزار داخل آن یعنی دلبستگی خواهیم پرداخت تا در ابتدا متوجه شویم که سبک دلبستگی‌مان که از دوران کودکی برایمان به یادگار باقی مانده است، چیست؟ و سپس یاد خواهیم گرفت که سبک‌های دلبستگی هر یک از ما چگونه باعث بروز مشکلاتی در زندگی و در روابطمان می‌شود، تا در نهایت بتوانیم با انجام تمرینها و دریافت راهکارهایی عملی سبک دلبستگی را به سمتی تغییر دهیم که روابط زیباتر و کیفی‌تری ایجاد کنیم.